Hai quince anos...

Imos achegarnos neste final de curso a un acontecemento fatal para Galicia,o afundimento do Prestige fronte ás costas galegas, e á súa única vítima humana, Manfred Gnädinger, Man de Camelle.

http://www.mandecamelle.net/man-imaxes/fotos-3/MAN2193.jpg

Todo sucedeu aló polo ano 2002 e revisitamos agora esa historia da man de dous libros: O viaxeiro radical, de Xerardo Quintiá, e La mancha negra, de Manuel Sánchez Dalama.

Como primeiro achegamento ao protagonista desta historia podemos visualizar o vídeo "Man was here":


Ou consultar algunhas das noticias que sobre este personaxe se publicaron neste mesmo ano 2017:

La resurrección de Man de Camelle, el ermitaño que murió de pena

http://politica.elpais.com/politica/2017/03/21/diario_de_espana/1490102083_887029.html

Íker Jiménez recuerda al “Alemán de Camelle”

http://elprogreso.galiciae.com/noticia/649260/cuarto-milenio-recuerda-al-aleman-de-camelle

Convenio entre la USC y el Concello de Camariñas para estudiar el legado de Man

http://www.lavozdegalicia.es/temas/man-de-camelle

O legado de Man de Camelle pasa polos laboratorios da Universidade de Santiago

http://www.galiciaconfidencial.com/noticia/55111-legado-man-camelle-pasa-polos-laboratorios-universidade-santiago

Ou,  finalmente, escoitar unha entrevista ao propio Man na CRTV en 1986:

https://www.youtube.com/watch?v=fdoNcOMdoG8

A ver que vos parece Man...

Como vemos a August?

Unha das vantaxes que ten un libro é que cada un de nós pode imaxinar como son os personaxes, os lugares, as situacións porque por moito que nolo describan todos poñemos algo diferente na nosa percepción.
Velaquí tedes a visión de August que ten un dos nosos lectores, Luís Mosquera.

(Debuxo feito no autobús durante a viaxe literaria a Andalucía)

(Debuxo feito na casa, ao regreso).

Como o vedes vós?

Viaxe literaria (III)

Os dous últimos días estivemos en Granada e aproveitamos para visitar:

o Barranco de Víznar, lugar de memoria histórica onde asasinaron ao poeta Federico García Lorca;

o barrio do Albaicín, onde se desenvolve parte da trama do libro La felicidad es un té contigo, de Mamen Sánchez;

e, por suposto, a Alhambra.

Viaxe literaria (II)

Pasamos en Sevilla dous días e aproveitamos para visitar o Alcázar, a catedral, a Torre del Oro

e pasear en barco polo Guadalquivir ou en calesa polas rúas máis significativas da cidade

Pero tamén tivemos tempo para un econtro co autor de El vagabundo que se creía Sherlock Holmes, Felipe Santa Cruz  na Praza de España.

Viaxe literaria 2017 (I)

Este ano a nosa viaxe literaria convocou a tres centros: IES Universidade Laboral (Ourense) IES de Allaria (Ourense) e o CPI O Cruce de Cerceda (A Coruña).

O percorrido iniciouse no Val do Jerte onde vimos amencer, e continuamos viaxe ata Plasencia:

Aquí posamos ante a catedral nova e a vella.

A seguir fomos a Cáceres onde paramos para comer e pasear polas súas rúas:

Sentados nas escaleiras da Praza Maior.

E continuamos ata Mérida, onde visitamos o teatro romano:

Non hai nada imposible

Rematamos o libro O curioso incidente do can a medianoite e quedamos cun sabor de boca agridoce.
Por unha banda temos o tema da superación que impresiona: Christopher consegue sobrelevar os seus medos para acadar o seu obxectivo, reunirse con súa nai.

Coma el, ao longo da vida toda persoa ten que superar os seus límites, ben sexan físicos ou psicolóxicos, pero para iso contamos cunha ferramenta perfecta: a forza de vontade.

O premio que recibiremos a cambio e que nos agarda ao final do esforzo paga a pena: a felicidade.

Pero hai que arriscarse e aprender dos erros como fai este paxariño:

Mais xunto a esta fabulosa conquista (Christopher consegue chegar a Londres só, empregando diferentes medios de locomoción: o tren, o metro, ou mesmo camiñando; aproba o exame do bacharelato de matemáticas) comprobamos que no final do libro, cando o protagonista está baixo o coidado ou protección dun adulto (en concreto da súa nai), perde de novo a súa capacidade de superación e sofre unha regresión ao seu estado anterior (por exemplo o episodio no centro comercial con súa nai cando vai mercar roupa).

Será que Christopher non aprendeu nada desta aventura?

Ti si podes aprender:

Síntente distinto: empatiza!

Non xulgues un libro só pola portada, nin a unha persoa só polo seu aspecto físico.

Porque non sempre ser diferente implica perder...

Coñecendo a August

Neste primeiro achegamento á obra de R.J. Palacio La lección de August podemos advertir varios fíos dos que poder puxar.

O primeiro e máis claro é a marxinación por motivos puramente estéticos. Ao longo da historia da literatura (e tamén do cine) coñecemos diferentes personaxes que teñen que vivir con esta problemática situación: 

• Temos os personaxes que xa naceron coas súas malformacións ou deformidades: clásicos literarios como El jorobado de Notre Dame, clásicos cinematrográficos como La parada de los mostruos, ou recreacións de feitos reais como os filmes El hombre elefante ou Mask.
  
  
  
  
  
  
  
• Tamén están os que inicialmente eran persoas normais pero por algún tipo de accidente pasaron a converterse en monstros: xunto a clásicos como El fantasma de la Ópera ou Doctor Jekill and Mr Hyde, podemos citar ao protagonista de Eduardo Manostijeras, La bella y la bestia, ou ao fantástico Golum de El señor de los anillos.

August entraría no primeiro grupo. Pero, sumado ao seu aspecto físico, ao protagonista da novela asédiano dilemas tan comúns na adolescencia como o medo aos cambios ou a necesidade de ser aceptado (outros dous eixos con moita miolo).

Por último, pero non menos importante, xorde outro conflito na historia: cales son os amigos de verdade?

 Sénteste identificado dalgunha forma con August?

O curioso neno que non sabe relacionarse

Tócanos agora a lectura de O curioso incidente do can a media noite, de Mark Haddon. Achegámonos nesta ocasión ao mundo dos rapaces autistas, un mundo en gran parte descoñecido pola inmensa maioría.

http://www.telesurtv.net/export/sites/telesur/img/multimedia/2015/04/01/el-autismo-no-es-una-tragedia.jpg_1029656232.jpg

Trátase de nenos con dificultades para relacionarse e con certos comportamentos que resultan estraños pero non ilóxicos se tratamos de entendelos. Fíxate nesta lista de características para poder recoñecer mellor o súa forma de actuar:

https://static.queeselautismo.com/wp-content/uploads/2016/01/C%C3%B3mo-Saber-si-mi-Hijo-es-Autista.jpg

O protagonista desta historia, Christopher, responde claramente a algunhas destas indicacións por iso pode parecer "retrasado" e aínda que ten 15 anos semella menor polo seu comportamento, pero o autor tamén nos dá certas claves para recoñecer os seus puntos fortes (as matemáticas, a capacidade observadora, etc.) que o sitúan probablemente por riba de moitos dos rapaces da súa mesma idade porque (e botamos man dunha metáfora xa empregada por outras persoas) "o autismo non é un erro de procesamento, senón que é un sistema operativo diferente"

https://iboneolza.files.wordpress.com/2012/02/portada-autismo.jpg

Así que, aínda que estea dentro do espectro autista, non deixa de ser un neno e como todos precisa:

Pensades que Christopher será quen de descubrir o misterio do libro? Que vos parece?

Vaia mestura: Sherlock Holmes e Sevilla!!!

Tócanos agora a lectura dunha breve noveliña de Felipe Santa Cruz, El vagabundo que se creía Sherlock Holmes.
O autor toma un personaxe clásico, Sherlock Holmes, obra de Arthur Conan Doyle

http://www.slate.com/content/dam/slate/articles/health_and_science/science/2012/12/130102_SCI_SherlockHolmes_S.jpg.CROP.rectangle3-large.jpg

e mestúrao cun tipo característico de Sevilla

http://elcorreoweb.es/wp-content/uploads/2015/01/los-que-barren-pa-casita.jpg

O resultado é un detective vagabundo: Pedro Gómez, alias Pedro Guasón (deturpación a partir de Watson que dá nun primeiro momento Guason e finalmente Guasón):

http://www.mylibreto.com/libros/es_sherlock-holmes-vagabundo-felipe-santa-cruz-parodia-novela-detectivesca.html

Este xunto o seu inseparable compañeiro, neste caso un sacerdote afeccionado á lectura, Germán Lozano (irmán de Carlitos, o propietario da "Bodeguita El Traqueteo"), trata de resolver a "misteriosa morte" de Ricardo Lora, un poeta en ascenso.
Vede o anuncio do libro en youtube:


Esta historia histriónica permítenos poñer de manifesto que as cousas que suceden poden ter varias interpretacións segundo quen sexa a persoa que as analice.
Lembrade as palabras de Antonio Machado: "Tu verdad no; la verdad y ven conmigo a buscarla. La tuya, guárdatela" ou tamén a reflexión de Martin Luther King:

https://image.slidesharecdn.com/videoverdad-120710194654-phpapp01/95/video-verdad-31-728.jpg?cb=1341949814

Algo lixeiro para abrir boca

Comezamos a lectura de La felicidad es un té contigo, de Mamen Sánchez.

Trátase dun libro fácil de ler e un tanto ñoño pero que nos achega a varios aspectos que nos interesa destacar:

• por unha banda temos un grupo de mulleres que trama un plan (algo similar ao que xa leramos en O club da calceta, de María Reimóndez),
• ademais temos un inglés, Atticus, fóra do seu contorno natural: viaxando en primeira instancia a Madrid e posteriormente a Granada (o que podemos poñer en relación coa idea da ollada allea que é o eixo vertebrador deste curso no club de lectura),
• aparece Granada, o lugar que visitaremos na nosa viaxe literaria, en concreto o Albaicín
• a temática xira arredor dos mundo dos libros: unha editorial, unha revista literaria, manuscritos ocultos...

Todos eles ingredientes que  recomendan a lectura do libro, ademais lembrade

non estades de acordo?

A filosofía de Szymo

Ao longo do texto o protagonista, Szymo,  vai dando unha serie de ideas de como se debe comportar un ante a vida, é a súa filosofía de vida:

Cantas veces non se de deixa pasar un agora fantástico por un despois que nunca chega a materializarse? (p. 118)
Nesta vida o único censurable é non facer nada. (p. 162)
Ás veces (...) o que vemos non é, como cremos, a mirada dos demais, senón tan só un reflexo da nosa propia ollada. (p. 200)
Case sempre se recibe o que se dá (p. 206)
Apostar pola amizade de alguén é unha forma case infalible de asegurala (p. 206)

Que che parecen  as súa ideas?

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/76/d5/7c/76d57c250def4479b352d538c95c12c5.jpg

La difference

Szymo queda impresionado cando escoita a seguinte canción:

SALIF KEITA - LA DIFFERENCE from Laurent Seroussi on Vimeo.

porque se ve reflectido na súa letra.

Ender ou como ser admitido

Que debe facer un neno cando é malo ser diferente pero tamén é criticado por non selo? Ese é o punto de partida do libro El juego de Ender: Ender ten a pantalla e é especial, quítanlle o aparello e bótanlle en cara non selo...

http://sobrecomic.com/wp-content/uploads/2008/07/el-juego-de-ender-interior.jpg

Un aspecto relacionado con isto é a situación constante de acoso que sofre, independentemente do lugar no que estea: na escola (Stilton), na casa (Peter), na aeronave (Bernard), etc.

Por outra banda, gran parte do traballo de formación de Ender pasa por que non teña amigos, para que non forme parte do grupo senón que aprenda a liderar o grupo (Schopenhauer dicía: "A soidade é a sorte de todos os espíritos excelentes" ,é dicir, o tópico da soedade do líder).

https://www.google.es/search?q=la+soledad+del+lider&rlz=1C1AVNA_enES592ES593&espv=2&biw=1024&bih=473&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwj017Sd4LfRAhVCShQKHUcOBuQQ_AUIBigB#imgdii=vwKlfC-iJJ4QQM%3A%3BvwKlfC-iJJ4QQM%3A%3BXDKJFR-5-8UwWM%3A&imgrc=vwKlfC-iJJ4QQM%3A

Estades de acordo con estas situacións? Que solucións propoñedes?